Υπογονιμότητα, ψυχολογικές διαστάσεις. Κατάψυξη ωαρίων.

Συχνό θέμα σήμερα στις παρέες γυναικών και όχι μόνο, είναι η αδυναμία φυσιολογικής σύλληψης.

1 στα 5 ζευγάρια στον δυτικό κόσμο παρουσιάζει πρόβλημα υπογονιμότητας με ολοένα και αυξανόμενη τάση.

Τα ακριβή αίτια δεν είναι πάντα ξεκάθαρα. Μπορεί να είναι είτε βιολογικά, είτε παθολογικά, αλλά και ψυχολογικά.

Το ζήτημα της υπογονιμότητας εξετάζεται κυρίως σε ιατρικό και τεχνολογικό επίπεδο αμελώντας τους ψυχολογικούς παράγοντες που παίζουν σπουδαίο ρόλο.

Το στρες συμβάλει έντονα στην αδυναμία σύλληψης και τεκνοποίησης στην ζωή ενός ζευγαριού.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που τα ζευγάρια καταφέρνουν να τεκνοποιήσουν στις διακοπές ή όταν δεν είναι στο προγραμματισμό τους η κυοφορία ενός βρέφους.

Και φυσικά είναι αυτονόητο πως το στρες είναι μια από τις επικρατέστερες αιτίες υπογονιμότητας αφού ο στρεσαρισμένος οργανισμός παράγει κορτιζόλη.

Τα επίπεδα της κορτιζόλης εκτοξεύονται όταν βρισκόμαστε υπό την επήρεια έντονου στρες. Συνεπώς το άτομο βρίσκεται σε μια διαρκή ανησυχία και νομίζει πως κάτι δεν πάει καλά καθώς τα επίπεδα κορτιζόλης συνεχίζουν να αυξάνονται προκαλώντας μια ορμονική ανισσοροπία.

Οι ορμόνες παίζουν άμεσο ρόλο στην σύλληψη, επομένως το στρες διαταράσσει την ορμονική ισορροπία, κάτι που ευθύνεται για την υπογονιμότητα.

Όταν ένα νέο ζευγάρι επιθυμεί να τεκνοποιήσει, μπαίνει στην διαδικασία προγραμματισμού μιας νέας ζωής, κάνει όνειρα για το μέλλον και προσμένει την δημιουργία οικογένειας.

Όταν αυτό καθυστερεί ή αδυνατεί να πραγματοποιηθεί, αρχίζει τα αίσθηματα της ανασφάλειας του φόβου και της ανεπάρκειας να κατακλύζουν το ζευγάρι.

Συχνά αρχίζουν τα μεταξύ τους προβλήματα, έντονοι τσακωμοί, χάσμα στην επικοινωνία αλλά και στον σεξουαλικό τομέα. Επομένως η διαδικασία της σύλληψης αποτελεί έναν αγχογόνο παράγοντα από μόνη της.

Μπορεί η γυναίκα να είναι αυτή που μένει έγκυος αλλά κυοφορούν και οι δύο. Ως συνέπεια και ο άνδρας και η γυναίκα πλήττονται από την αδυναμία της γονιμότητας.

Στατιστικές δείχνουν πως 40% ευθύνονται για υπογονιμότητα οι άνδρες, 40% οι γυναίκες και 20% άλλα αίτια.

Ψυχολογικές συνέπειες της υπογονιμότητας :

• Αισθήματα ανεπάρκειας και ενοχής. Το ζευγάρι νιώθει ανασφαλή και ανίκανο να γίνει γονείς.

• Κοινωνική απόσυρση. Πολλές φορές νιώθει αισθήματα ντροπής και κοινωνικού άγχους.

Καθώς το ζευγάρι αδυνατεί να διεκπεραιώσει την κοινωνική υποχρέωση «να γίνουν γονείς» και απομονώνονται από τον κοινωνικό τους περίγυρο, τους συγγενείς και την δουλειά τους.

• Συμπτώματα κατάθλιψης εμφανίζονται συχνά.

• Ποσοστά Αυτοκτονικού ιδεασμού.

Ο ρόλος της Ιατρικής στην λύση της υπογονιμότητας:

Η σύγχρονη ιατρική συμβάλει δυναμικά στην επίλυση του προβλήματος της υπογονιμότητας με αποτελεσματικές μεθόδους και με την τελευταία νέα μέθοδο της κατάψυξης ωαρίων να γίνεται ανάρπαστη. Τι είναι όμως αυτή η μέθοδος ?

Ουσιαστικά μιλάμε για την κατάψυξη ωαρίων και την παράταση έτσι της περιόδου υψηλής γονιμότητας.

Καθώς μεγαλώνουν οι γυναίκες υπάρχει κίνδυνος γέννησης εμβρύου με χρωμοσωμικές ανωμαλίες και μεγάλη πιθανότητα δυσκολίας στην σύλληψη καθώς μειώνεται η παραγωγή ωαρίων ή υπάρχουν άλλα παθολογικά ή ιατρικά αίτια.

Η κατάψυξη ωαρίων βοηθά μια γυναίκα να μείνει έγκυος στο μέλλον. Τα ωάρια συλλέγονται από τις ωοθήκες, καταψύχονται και χρησιμοποιούνται μελλοντικά οπότε θελήσουν οι γονείς.

Η γονιμοποίηση επιτυγχάνεται με το σπέρμα στο εργαστήριο και μετά γίνεται η εμφύτευση στη μήτρα.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε την ιατρική ή να μπαίνουμε σε ηθικά διλήμματα καθώς στόχος της είναι η στήριξη και η ανακούφιση μας στο εκάστοτε πρόβλημα που μας ταλαιπωρεί .

Συμπερασματικά η ψυχολογία επιδρά ποικιλοτρόπως στην επίτευξη της τεκνοποίησης.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της υπογονιμότητας χρειάζεται μια συνολική προσέγγιση του προβλήματος και όχι να αντιμετωπιστεί μονομερώς. Όπως έλεγε και ο Ιπποκράτης πρέπει πρώτα να θεραπευτεί η ψυχή για να θεραπευτεί το σώμα.

Ο σωστά καταρτισμένος ψυχολόγος και ειδικός ψυχικής υγείας μπορεί να σας κατευθύνει και να σας παρέχει την ψυχολογική υποστήριξη που χρειάζεστε σε ένα τόσο κρίσιμο για την υπαρξιακή μας οντότητα ζήτημα.

Στόχος μας πάντα η βελτίωση της ζωής μας.